نقش پوشش گیاهی در پایداری دامنه‌های واریزه‌ای (مطالعه موردی: جاده توسکستان-چهارباغ استان گلستان)

نوع مقاله : مقاله کامل علمی پژوهشی

نویسندگان

1 گروه آبخیزداری، دانشکده مرتع و آبخیزداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

2 گروه مدیریت مناطق بیابانی ، دانشکده مرتع و آبخیزداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

3 گروه مدیریت مرتع، دانشکده مرتع و آبخیزداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

4 گروه جنگلداری، دانشکده علوم جنگل، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران

چکیده

سابقه و هدف: امروزه یکی از مشکلاتی که بشر به دلیل سوء مدیریت و بهره‌برداری بی‌رویه از منابع موجود با آن مواجه بوده، ناپایداری دامنه‌های واریزه‌ای می‌باشد. مشکلاتی که در بیشتر مواقع به واسطه ناپایداری دامنه حاصل می‌شود شامل سوانح ناگوار در جاده‌ها، مسدود شدن راه‌ها و خسارت مالی و جانی می‌باشد. روش‌های متنوعی جهت تثبیت دامنه‌های ناپایدار وجود دارد. یکی از این روش‌ها، استفاده از پوشش گیاهی به دلیل ویژگی‌هایی مانند قابلیت‌های مهندسی زیستی، مسائل اقتصادی، خواص زیست فنی و دوام بالا، حالت خود ترمیمی، خود تجدیدی و فاقد اثرات منفی بر محیط‌زیست در پایداری دامنه‌ها می‌باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش گونه‌های گیاهی در پایداری دامنه‌های واریزه‌ای به عنوان یک رویکرد مهندسی زیستی است.هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش پوشش گیاهی در پایداری دامنه‌های واریزه‌ای جاده توسکستان-چهارباغ به عنوان یک رویکرد مهندسی زیستی است

مواد و روش: ابتدا پس از شناسایی منطقه، در 35 موقعیت (14 دامنه پایدار و 21 دامنه واریزه‌ای) نمونه‌برداری از گیاه و خاک انجام شد. نمونه‌برداری ریشه در عمق 30-0 سانتی‌متری گونه‌‌های غالب هر دامنه صورت گرفت. نمونه‌برداری خاک در عمق 20-0 سانتی‌متری انجام شد. تراکم و درصد تاج پوشش گیاهی در مناطق مرتعی و جنگلی به ترتیب با پلات‌های 1 مترمربعی شکل و 100 مترمربعی دایره‌ای شکل اندازه‌گیری شد. برخی از خصوصیات خاک شامل (مقاومت برشی، چسبندگی، زاویه اصطکاک داخلی، رطوبت، پایداری خاکدانه، شیب، منحنی دانه‌بندی) و مقاومت کششی ریشه گونه‌های غالب در برخی دامنه‌ها اندازه‌گیری شد. این پژوهش در قالب آزمون‌ t مستقل در نرم‌افزار‌ SAS مورد بررسی قرار گرفت.

یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان داد که میانگین مقادیر پارامتر‌های مقاومت برشی، چسبندگی، زاویه اصطکاک داخلی، رطوبت، پایداری خاکدانه، شیب و مقاومت کششی ریشه به ترتیب در دامنه‌های پایدار و واریزه‌ای برابر با: 1739/0–82/15 کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع، 0996/0- 0999/0 کیلوپاسکال، 071/11–928/0 درصد، 4343/0-4588/0، 5/35-43 درصد و 34/183- 93/108 مگاپاسکال می‌باشد. همچنین پوشش گیاهی اثر معنی‌دار بر پارامتر‌های مقاومت برشی خاک، چسبندگی خاک، زاویه اصطکاک داخلی، رطوبت، پایداری خاکدانه، شیب، ذرات درشت‌دانه و ریزدانه و مقامت کششی ریشه در سطح 5 درصد داشته است. از طرفی تراکم و درصد تاج پوشش پوشش گیاهی در دامنه‌های پایدار بیشتر از دامنه‌های واریزه‌ای بوده است. گونه‌های غالب مرتعی (Melica persica) و (Astragalus sp) در دامنه‌های پایدار و گونه (Tussilago farfara) در دامنه‌های واریزه‌ای بوده است. از طرفی، گونه غالب جنگلی درختی (Carpinus betulus) در دامنه‌های پایدار و گونه درختچه‌ای (Rubus sp) در دامنه‌های واریزه‌ای بوده است. گونه‌های (Melica persica) و (Astragalus sp) با بیشترین میانگین تراکم گیاهان گراس و بوته‌ای مرتعی و بیشترین میانگین درصد تاج پوشش و همچنین گونه درختی (Carpinus betulus) با بیشترین تراکم و درصد تاج پوشش جنگلی، بیشترین تأثیر را بر پایداری دامنه‌ها و حفاظت خاک داشته‌اند. از طرفی گونه (Crataegus monogyna) با بیشترین میانگین تراکم گیاهان درختچه‌ای و بیشترین میانگین درصد تاج پوشش، بیشترین تأثیر را بر ناپایداری دامنه‌ها داشته است.

نتیجه‌گیری: پوشش گیاهی با تراکم و درصد تاج پوشش بالا، موجب افزایش مقاومت برشی، زاویه اصطکاک داخلی، درصد ذرات درشت‌دانه، رطوبت خاک، مقاومت کششی و منجر به کاهش چسبندگی، درصد ذرات ریزدانه، پایداری خاکدانه و شیب در دامنه‌های پایدار نسبت به دامنه‌های واریزه‌ای شده و در نتیجه تثبیت دامنه شده است. درنتیجه پوشش گیاهی به عنوان راهکار مهندسی زیستی، منجر به تثبیت دامنه‌های واریزه‌ای شده ‌است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Role of Vegetation on Debris Slope Stability (Case study: Tuskestan–Chaharbagh Road, Golestan Province)

نویسندگان [English]

  • Hamzeh Mohsenipour SowmehSaraei 1
  • Ali Najafinejad 1
  • Mohsen Hosseinalizadeh 2
  • Mohammad Rahim Forouzeh 3
  • Aidin Parsakhoo 4
1 Gorgan University of Agricultural Sciences & Natural Resources, Dept. of Watershed Management, Gorgan,
2 Gorgan University of Agricultural Sciences & Natural Resources, Dept. of Arid Zone Management, Gorgan,
3 Gorgan University of Agricultural Sciences & Natural Resources, Dept. of Rangeland Management, Gorgan,
4 Department of Forestry, Faculty of Forest Science, Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources, Gorgan, Iran
چکیده [English]

Background and Objectives: Today, the instability of the debris slopes is a huge problem that human has been facing due to maladministration and overexploitation of existing resources. One of these methods is to apply the Vegetation because of features such as bioengineering capabilities, economical issues, bio-technical issues and high durability, self-regeneration, self-renewal and no negative impacts on the environment at slope stability.The purpose of this study is to investigate the role of plant species in the stability of debris slopes of Tuskestan-Chaharbagh road as a bioengineering approach.

Materials and Methods: To do so, firstly, the study area was investigated and 35 locations (14 locations were stable and 21 locations were debris) were selected for sampling from plants and soil. The sampling of roots was done at the depth of 0-30 cm of the dominant species at each slope and the sampling of soil was conducted at the depth of 0-20 cm. The density and canopy percentage of the vegetation at the grasslands and forests were measured respectively with square plots (1 m2) and circular plots (100 m2). Some of the soil characteristics such as: shear strength, cohesion, internal friction angle, humidity, aggregate stability, slope, gradation curves (the percentage of fine-grained and course-grained particles) and the root tensile strength of the dominant species were measured at some of the slopes. The study was tested by the Independent T- test at the SAS software.

Results: The results of the experimentations showed that the average mean of the above parameters on the stable and debris slopes were: 0.1739_15.82 kg/cm2 for shear strength, 0.0996_0.0999 kpascal for cohesion, 11.071_0.928 % for humidity, 0.4343_0.4588% for aggregate stability, 35.5_43 % for slope and 183.34_108.93 megapascal for root tensile strength. Vegetation also had meaningful impacts on the above parameters at the 5% level and it should be added that the density and canopy percentage of vegetation, were more at stable slopes in comparison wit the debris slopes. The dominant rangeland species (Melica persica) and (Astragalus sp) at the stable slopes and specie (Tussilago farfara) at the debris slopes. On the other hand, dominant tree specie (Carpinus betulus) at the stable slopes and shrub species (Rubus sp) at the debris slopes. The species (Melica persica) and (Astragalus sp), with the highest density average of grassland herbaceous and bush plants with the highest average of canopy percentage and also the tree species (Carpinus betulus) with the highest average of canopy percentage, has had the most impact on the slopes stability and soil conservation and on the conterary. On the other hand, the specie of (Crataegus monogyna) with the highest density average of shrubs plants and the highest average of canopy percentage, has had the most impact on the slopes instability.

Conclusion: It could be also concluded that a vegetation with a high density and canopy percentage leads to the increase of shear strength, internal friction angle, course-grain percentage, soil humidity and root tensile strength and causes a decline at cohesion, fine-grain percentage, aggregate stability and slope at the stable slopes in comparison with the debris slope and therefore results in the fixation of the slope. Therefore, vegetation is considered as bioengineering method for the fixation of the debris slopes.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Vegetation
  • Slope stability
  • Debris slope
  • Root tensile strength
  • Bioengineering
1.Abernethy, B., and Rutherfurd, I.D. 2001. The distribution and strength of riparian tree roots in relation to riverbank reinforcement. Hydrological processes. 15: 1. 63-79.
2.Ahmadi, M. 2017. Investigation of the effect of morphometric properties on distribution of deposited surfaces (case study: roughness of Atashgah South of Paveh City, Kermanshah province). Geography and environmental sustainability. 7: 25. 51-35. (In Persian)
3.Bahmanesh, B., Heshmati, Gh., Mesdaghi, M., and Mazandarani, M. 2006. Investigating the effect of some of environmental factors on medicinal plants distribution (case studied: Chaharbagh rangelands, Golestan province). Master's Degree in Rangeland Management. Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources, Gorgan. Pp: 1-117. (In Persian)
4.Bayat Khatibi, M. 2007. Analysis and investigation of the role of river topography and dynamics on the size of debris cones. Case Study: Slopes Northwest of Sabalan (Northwest of Iran). Geographical Research. 39: 8. 157-175. (In Persian)
5.Bayazidi, Q. 1998. Slope Stability methods. Graduate seminar. Translation and purification. University of Tehran. 77p. (In Persian)
6.Fattet, M., Fu, Y., Ghestem, M., Ma, W., Foulonneau, M., Nespoulous, J., and Stokes, A. 2011. Effects of vegetation type on soil resistance to erosion: Relationship between aggregate stability and shear strength. Catena. 87: 1. 60-69. ‏
7.Garmi, E., Emami, H., and Khorasani, R. 2016. Effect of three crop types onrun-off and sediment content on margin of Mashhad city. Iran. J. Irrig. Drain.1: 11. 20-11. (In Persian)
8.Greenway, D.R. 1987. Vegetation and slope stability. Slope Stability. Anderson, MG., Richards, KS., Wiley, J. and Sons: Chichester. Pp: 187-230.
9.Heydarian, T. 2016. Study the bioengineering characteristics of Crataegus aronia and Quercus brantii for biological stabilization of slopes in Zagros forest (case study: forest Chahar Zabar area of Kermanshah). Master thesis. Faculty of Natural Resources and Environment. Malayer University. 107p. (In Persian)
10.Hosseini, A. 2016. Comparison of soil stability in landslide and fixed forest road margins (case study: Asbi Larg series in Mazandaran province). The First International Conference on Iranian Natural Hazards and Environmental Crises, Solutions and Challenges. 12p. (In Persian)
11.Hosseini, A., Chenari, M., Parsakho, A., and Akbari, H. 2018. Stability analysis of forest roads cutslope according to mechanics properties of soil (case study: Stakhrposht region-Neka). J. Water. Manage. 9: 17. 145-154. (In Persian)
12.Hosseini, S.A. 2008. Estimation plan for forage use of rangelands in Saraliabad Gorgan. Golestan Province Agricultural and Natural Resources Research Center. (In Persian)
13.Jaafari, M., Tahmoures, M., and Qudsi, J. 2011. Biological soil erosion control. University of Tehran Publications. 818p. (In Persian)
14.Maffra, C., Sousa, R., Sutili, F., and Pinheiro, R. 2019. The effect of roots on the shear strength of texturally distinct soils. Floresta e Ambiente. 26: 3. 11p.
15.Mahmoodi, S., Ghasemi Aghabash,F., and Pajouhan, 2016. Study ofbio-engineering Characteristics of east almond in Nanadegan region (Isfahan Province). Master of Forest Engineering dissertation. Faculty of Natural Resources and Environment. Malayer University. 63p. (In Persian)
16.Mohammadzai, S. 2014. Investigation of slip and drift at the edge of forest roads according to the drainage system and the location of transverse ridges (case study; Darabkala Forest). Master's Degree in Natural Resources Forest Engineering Faculty of Natural Resources. Sari University of Agriculture and Natural Resources, Sari. 62p. (In Persian)
17.Mortazavi, F., Akbarloo, M., Sepehri, A., and Hosseini, A. 2013. The effect of topographic variables on distribution and abundance of Bromus tomentellus Bioss, in Chaharbagh, Gorgan. Master thesis. Rangeland Group Natural Resources Engineering. Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources, Gorgan. Pp: 66-1. (In Persian)
18.Motasharei, A., Qomi, J., Eftekhari, A., poozesh, B., and Shahmari, M. 2011. Landslide hazard zoning for the Chalus-Tehran road and constructing highway. J. Appl. Geol. 8: 2. 147-158. (In Persian)
19.Sadzevicius, R., Radzevicius, A., and Gjunsburgs, B. 2019, January. Modelling the stability of the aleksotas hill slope in kaunas. In IOP Conference Series: Earth and Environmental Science. 222: 1. 6p.
20.Shadfar, S., Yamani, M., and Ghodousi, J. 2007. Landslide hazard zonationusing analytical hierarchy method acase study: Chalkrood catchment.J. Construc. Res. Natur. Resour.20: 2. 126-118. (In Persian)
21.Shariat Jafari, M., Davoodi, M.,Safai, M., and Partovi, A. 2014. Assessment of soil reinforcement by Diospyros lotus roots using RDR and RDDI indexes. Ind. J. Engin. Water. Manage. 6: 2. 107-114. (In Persian)
22.Shayan Yeganeh, A., Asadi, M., Jamalabadi, J., and Shayan Yeganeh, A. 2016. Impact of biogeomorphological processes of the talus slopes on vegetation; case study joghatai mountains. Geograph. Space J. 16: 45. 97-112.(In Persian)
23.Soroush, A. 2006. Slope stabilization of dams and excavations. Department of Transportation. Ministry of Road and Transportation, Deputy of Education Research and Technology, Institute of Transport. Iran's national library. 144p. (In Persian)
24.Zakaria, Z., Sophian, I., Sabila, Z.S., and Jihadi, L.H. 2018. April. Slope safety factor and its relationship with angle of slope gradient to support landslide mitigation at jatinangor education
area, sumedang, west java, indonesia.In IOP Conference Series: Earth and Environmental Science. 145: 1. 8p.
25.Zarei, P., Talebi, A., and Taleghani, M. 2017. Investigation of the hillslope stability of javanrood using with the process-based model (sinmap). J. Spatial Anal. Environ. Hazard. 4: 4. 93-109.
(In Persian)
26.Zarroni, M., Aghabash, F., and Abdi, A. 2016. Investigation of the distribution pattern of Iranian oak (Quercus brantii) and Crataegus hawthorn (Crataegus aronia) root for use in bioengineering models (Case study: Forests of Blooran Kouhdasht region). Ecology of Iranian Forests (Scientific-Research). 5: 10. 10-1. (In Persian)